Alles over Fairtrade bloemen
Vorig jaar zond Zembla een kritisch item uit over Fairtrade rozen uit Ethiopië. Daar is al veel over gezegd en geschreven. De gesprekken en debatten die we naar aanleiding van de uitzending hebben gevoerd, hebben ons laten zien dat ons werk veel dilemma’s kent en dat we onze positie als keurmerk beter moeten uitleggen. Fairtrade is er namelijk niet om wat al in orde is te bezegelen met een keurmerk. Dat zou overbodig zijn. Fairtrade is een ontwikkelingsmodel. Het bemoeit zich doelbewust met zaken die niet goed gaan. Het steunt mensen in slechte posities bij het verwerven van meer kracht en macht, het jaagt via zijn criteria verandering aan.
Ook Fairtrade blijft zich ontwikkelen. Zo heeft Fairtrade International onlangs de bloemenstandaard aangescherpt en opgenomen dat Fairtrade gecertificeerde bloemenplantages verplicht zijn lonen te betalen die boven de World Bank Poverty Line liggen (lees hier meer). De kunst zit in de juiste maatvoering. Loonsverhoging moet mogelijk zijn met de bloemenprijzen die de telers in dat land ontvangen. Zij verkopen de meeste van hun bloemen niet op de Fairtrade markt, die is daarvoor nog niet groot genoeg. Als we te snel gaan of te veel vragen, kunnen telers niet aan Fairtrade eisen voldoen en gecertificeerd blijven. Dan schieten we ons doel voorbij. We schroeven de eisen dus langzaam op. Het is een cliché, maar we krijgen de lonen van bloemenarbeiders niet in één dag waar we ze willen. Dat is werk van lange adem en kan alleen samen met retailers en consumenten.
Het belang van vertrouwelijkheid bij certificering
Lees ook het artikel 'Worker empowerment is part and parcel of a living wage' uit The Guardian
